முகவரியற்ற துயரம்

யாரோ யாருக்கோ

எழுதிய இக்கடிதத்தை

என் கைகளில் கொண்டு வந்து சேர்த்திருக்கிறது

கடந்து போன வன்புயல்

மழையில் நனைந்திருக்கும் அது

கொஞ்சம் சேற்றையும்

நிறைய துயரத்தையும் சுமந்தபடி

என் கைகளில் கனத்துக் கொண்டிருக்கிறது

முகம் தெரியாத 

எவனோ ஒருவனின் வலிகளை 

வரிகளாய்க் கொண்டிருக்கும் அது

அவனது

வறுமை

இயலாமை

ஆற்றாமை என

துயரத்தின் பல பரிமாணங்களை

அடுக்கிக் கொண்டே செல்கிறது

பகிர்வதன் மூலம்

பெருந்துயரத்தைப் பாதியாக்கவே

எத்தனிக்கும் அது

எழுதப்பட்டவனிடம் எதையும்

யாசிக்கவுமில்லை; மண்டியிடவுமில்லை

புயல் விட்டுச் சென்ற சிதிலங்களின் நடுவே

நிராதரவாய் நின்று கொண்டிருக்கும் இவ்வேளையில்

என் கைகள் பற்றியிருக்கும் இக்கடிதத்தால்

இச்சூழலின் துயரம் 

ஒரு காட்டாறென

மேலும் மேலும் பெருகிக் கொண்டேயிருக்கிறது..

.

.